|
مروري بر كتاب
ر. ک. نارایان (به انگلیسی: R. K. Narayan) (۲۰۰۱ - ۱۹۰۶) رمان نویس، داستان کوتاه پرداز، ناشر و مقالهنویس هندی بود.
او که به زلالنویسی با آمیزه کنایه، تغزل، خردنمایی و طنزی دلربا شهیر است، برجستهترین نویسنده هندیتبار نسل خود بود که بارها تا یک قدمی تصاحب جایزه نوبل پیش رفت. کتابهایش در باب زندگی شخصیتهایی است غالبا سستهاد و پست فطرت در شهر کوچک و نیمافسانهای مالگودی، با شاخصههای شهرهای مایسور و بنگلور که سادگیهای سنتی زندگی روستایی هند در آنها تحتالشعاع عادات مدرن غربی قرار گرفته‌است.
نارایان خود به مثابه میانجیای روشنفکر بین شرق و غرب قلمداد میشود. او حامل تفکرات باریک و روانشناسانه‌است که ریشه در مکتب وایسناویت هندی دارد. به روایت او، دیوسانی، در غایت پلیدی، خود میتواند منشأ ثباتی نو باشد در کتاب كارشناس، شخصیت محوری در صعود خود از نردبان ترقی اقتصادی از دستیابی به سکون باز میماند و سرانجام، واهمه سقوط وی را به زمین بازمیخواند. خواننده در آغاز داستان، او را هنگامی ملاقات میکند که زیر درختی نشسته و روستائیان وامخواه را پند میگوید.تمام کمدی‌های نارایان رنگی از اندوه دارند. طنز لطیف و فقدان اعتراض در این آثار به یاد ما می‌آورد که در غرب کنونی آفرینش کمدی تا چه حد دشوار است- نوشتن لوده‌بازی یا قطعات بی بند و بار و جنجالی و هجو‌آمیز سهل است- اما کمدی به چارچوب قرارداد اجتماعی نیرومندی نیاز دارد که نویسنده از طریق آن در عین همدردی با قهرمانانش، خود را درگیر حوادث نمی‌کند.
"گراهام گرین" به نظرم نارایان واقعا اهمیت زیادی دارد. تاثیر او را نباید دست کم گرفت. آدم‌های زیادی را می‌شناسم که تحت تاثیر چیزی کوچک، اما پر اهمیت از داستان‌های او قرار گرفته‌اند و آرزو دارند مثل او بنویسند..... از استادی و از کمدی نارایان با خبریم، اینها خصوصیاتی در خور تحسینند. باید از او با احترام یاد کرد.
|
