|
گاهي اتفاق مي افتد كه شخص كم مايه اي به اتكاي محفوظات و مسموعاتش در غير موقع و مورد معين اظهار فضل مي كند كه كمترين ار تباطي با موضوع مورد بحث ندارد. پاسخ عقلا و ظرفاي مجلس به اين زمره از مردم اين است كه: دعا بلدي ولي ، سوراخ دعا را گم كردي ، يعني چيزكي در چنته داري ولي نمي داني كجا مصرف كني.
عبارت مثلي بالا مربوط به حكايت شيرين و آموزنده ي است كه مولانا مولوي بلخي در جلد چهارم كتاب مثنوي معنوي به نظم آورده و در اين حكايات شخصي به وقت استنجا به جاي آنكه دعاي اللهم اجعلني من التوابين و اجعلني من المطهيرين را بخواند اشتباها دعاي الهم ارحني رائحة الجنته را كه مر بوط به سوراخ بيني است و در وقت استنشاق مي خوانند بر زبان جاري كرد . عزيزي گفت:« ورد را خوب بلد هستي ولي سوراخ دعا را گم كرده اي.»
|
