|
مروري بر كتاب
شعر های آبی گونه از مثنوی مولوی همانطور که می دانید ، کتاب مثنوی کتاب هدایت و رهایی ، رهایی از تمامی وابستگی ها روانی و آزادی انسان و اتصال او به عشق الهی است . اما رابطه ما با مثنوی رابطه ای است در سطح الفاظ و ما آنرا تنها به عنوان یکی از کتابهای ادبی خودمان می شناسیم ، البته نمی شناسیم ،فقط می دانیم که چنین چیزی در رابطه با این کتاب می گویند . اما پیام مولوی در این کتاب رهایی انسان و تاریکهای جهل و ظلمت و بازگشت به روح الهی و فطرت انسانی ما ن است . تمامی هدف مولوی در این کتاب این است که ما را با فطرت الهی خودما آشتی دهد . او به دنبال این است تا غبارهای منیت را از ذهن ما پاک کند تا اتصال ما به آن گوهر یکدانه هستی بخش برقرار گردد . مولوی در این کتاب همچون طبیبی الهی دردهای نهانی انسان را شناسایی کرده و درمان آنرا نیز ارائه می دهد . یکی از ویژگی های ممتاز مثنوی معنوی این است که مولانا درد را نشان و درمان را نیز ارائه داده است . چون شدی عشان بحر معنوی
فرجه ای کن در جزیره مثنوی
فرجه ای کن تا که اندر هر نفس
مثنوی را معنوی بینی و بس
|
