i ketab : Persian book :: آي کتاب :: تقديرباوري در منظومه هاي حماسي فارسي

جستجو براي: در

Back Space

Space

جستجوی پیشرفته کتاب

معرفي كتاب > ادبيات > مقالات - نقد

تقديرباوري در منظومه هاي حماسي فارسي
نويسنده: هلمر رينگرن
مترجم: ابوالفضل خطيبي
ناشر: هرمس
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 190
اندازه كتاب: وزیری - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1
کد کتاب: 86214

فروخته شد - موجود نمی باشد

امتیاز آی کتاب به این کتاب:

امتیاز دهی به این کتاب:

مروري بر كتاب
در این کتاب، اعتقاد به سرنوشت و تقدیر، در دو منظومه حماسی فارسی (شاهنامه و ویس و رامین) بررسی شده است. در فصل اول کتاب، نویسنده نشان می دهد که «زمانه» یا «زمان»، مهم ترین واژه ای است که در این دو منظومه به کار رفته و تقدیر پادشاهان، جنگاوران و پادشاهان را رقم زده است.

نکته مهم اینجا است که اعتقاد به«زمان»، در مقام حاکم بر سرنوشت آدمی، در«شاهنامه» و«ویس و رامین»، نه از اندیشه های اسلامی که از کیش زروانی در روزگار ساسانیان منشاء می گیرد. فصل دوم کتاب، به رابطه آسمان و سرنوشت می پردازد و نشان می دهد که این هر دو به اختر بینی ربط دارند.

در این فصل شواهدی از «شاهنامه» نقل می شود که حاکی از پیش بینی درباره سرنوشت اشخاص، با مدد جستن از نشانه های آسمانی است. موضوع فصل سوم، واژه «بخت» به معنی سهم، قسمت و تقدیر است. در این فصل، اصطلاحات مربوط به «بخت» در متون پهلوی بررسی می شود. در فصل چهارم، واژه های وام گرفته شده از زبان عربی، به ویژه مهم ترین آنها، یعنی «قضا» و «قدر» مورد توجه قرار می گیرد.

فصل پنجم به بحث درباره نقش مهم خداوند در تقدیر باوری اختصاص دارد. در آخرین فصل کتاب (فصل ششم)، موضع آدمی در مقابل سرنوشت در دو منظومه «شاهنامه» و«ویس و رامین» بررسی می شود.

بسياري از سرايندگان آثار حماسي كه به زبان فارسي سروده شده‌اند با اعتقاد به تقدير، داستان‌هاي خود را پيش برده‌اند و شخصيت‌هاي آثار آن‌ها به سرنوشتي دچار شده‌اند كه تقدير براي آن‌ها رقم زده است.

رينگرن محققی درجه اول در حوزه اديان است و آثار متعددی در موضوع تقدير‌گرایی در اديان منتشر كرده است. وی در اين كتاب دو منظومه مهم حماسی ـ تغزلی زبان و ادب فارسی، يعنی «شاهنامه» و «ويس و رامين» را اساس پژوهش خود قرار داده ‌است.

رينگرن همه بيت‌هاي اين دو منظومه(شاهنامه و ويس و رامين) را که به نوعی به موضوع بخت و تقدير ربط دارند، استخراج و پس از مقايسه با يکديگر سرچشمه‌های آن را معين کرده ‌است.

نويسنده اين كتاب بر آن است که ريشه‌های تقديرباوری در اين دو منظومه را فارغ از اعتقادات دوره اسلامی، در برخی انديشه‌های ايرانيان باستان به ويژه مکتب زروانی که در متون پهلويِ بازمانده از آن دوره بازتاب يافته‌ است، بكاود

رينگرن در هر فصل پس از بررسي و تجزيه و تحليل واژه‌هایی مانند بخت، زمانه، روزگار، سپهر، گردون، و ريشه‌يابی آنها در متون پهلوی، نتايج بررسی‌های خود را با بن‌مايه‌های همسان در انديشه‌های هندی و يونانی و بين‌النهرينی سنجيده ‌است.