|
اصولا مفهوم كلي ايده آليسم يعني خيال پرستي است .و ايده آليست كسي را گويند كه معتقد است هدف بايد تابع غايت آمال يا ايده آلهاي انساني شود.
اين مسلك در برابر رئاليسم قرار دارد و افلاطون و توماس مور و سن اگوستين هر يك در اين راه گامهاي بزرگي برداشته اند.
اما درباره ايده آليسم افلا طوني:
افلاطون نظريه سوفيسط ها را كه عقيده داشتند حواس بهترين محك حقيقت است رد كرده ميگويد كه حقايق معقول وجود واقعي و محسوسات فقط پرتوي از معقولات هستند و لذا حقيقي نيستند .
در نظر افلاطون تمام فرمولهاي رياضي و كليه مجردات ايده آلهايي هستند كامل و ابدي. مثلا عمر كردارهاي پرهيز كارانه ايكه از افراد سر ميزند كوتاه است و اما خود تقوي ،حقيقتي است ابدي و فنا ناپذير. بنظر افلاطون جهان علم و فلسفه از چيزهاي تك تك و انفرادي تشكيل نيافته است بلكه متشكل از ايده ها مي باشد .
مثلا تاريخ سرگذشت بشر است و رياضيات داستان عدد و فلسفه علم ايده ها ومعرفت الحيات داستان زندگي است. در متافيزيك افلاطون، تمام اشيا دور محور تئوري ايده ها ميچرخد و بزرگترين ايده ها در نظر او نيكي است كه خير اعلي است و نيكي خود با زيبائي برابر ست.
جمهوريت معروف ترين اثر افلاطون يك دايرة المعارف فلسفي است كه در آن از انديشه هاي بسيار از جمله سوسياليسم ، فاشيسم ، كمونيسم ، فمينيسم ، نيچه ايسم ، فرويديسم ، بازگشت به طبيعت و دهها ((ايسم)) ديگر صحبت به ميان آمده است. در اين كتاب فكر با لطافت شاعرانه اي آميخته است.
|
