شش سال پيش بود، اما سام برودي آن اتفاق را به وضوح به خاطر ميآورد. يك روز صبح دردي طاقت فرسا از ناحيه كمر تا زانو او را از خواب بيدار كرد. او در آن زمان 31 ساله بود و درگير امتحانات جامع پزشكي در دانشگاه كاروليناي شمالي. سام به متخصصين ارتوپدي، روماتيسم، نورولوژيست و حتي روانكاو مراجعه كرد، اما هيچ كدام از آنها نتوانستند دليل اين دردهاي مزمن و فلج كننده را تشخيص دهند. او ميگويد:«من آزمايش خون براي آرتروز، بيماري لايم، تصلب شرايين و هر بيماري ديگري كه به ذهن ميرسيد انجام دادم، اما اين آزمايشها هيچ نكته خاصي را نشان نميدادند و نتيجه عكسبرداري با اشعه ايكس نيز منفي بود، به همين علت دكترها نميتوانستند علت درد مرا پيدا كنند.» در اين بين همسر و خانواده او پرستاري از او را به عهده گرفتند، زيرا سادهترين كارها مثل بستن بند كفش نيز براي او غير ممكن شده بود. «اين بيماري زندگي مرا از بين برده بود. من هميشه خودم را يك ورزشكار ميدانستم، كوهنوردي و فعاليت زياد جزء لاينفك زندگي من بود و هميشه تاكيد زيادي بر تواناييهاي فيزيكي خودم داشتم. اما اكنون حتي پيش پا افتادهترين كارهاي روزمره را نيز نميتوانستم انجام دهم.» وضع تا هنگاميكه او به رابطه مستقيم ميان ذهن و بدن پي نبرده بود به همين صورت بود. سام ميگويد:»به خاطر ميآورم كه من در زندگي روزانه ام بسيار عصبي و تحت فشار رفتار ميكردم. من گمان ميكردم اين هجوم ناگهاني درد چيز تازهاي است اما به گذشته كه فكر ميكردم، ميديدم كه من از حدود 20 سالگي با اين بيماري دست و پنجه نرم ميكردم، اما در آن زمان نميدانستم كه بيماريم چيست. تنها گمان ميكردم كه ورم مزمن مفاصل دارم. اكنون متوجه شدهام كه استرسها و بيقراريهاي احساسي من ارتباط مستقيمي با تماميدردها و بيماريهايم داشته است. اما در آن زمان هيچ كس اين موضوع را نميدانست. تاؤيرات استرس و نگراني تحقيقات پزشكي به طور گسترده اي نشان دهنده رابطه مستقيم بين استرس و انواع بيماريهاي مزمن فيزيكي است. بيماريهايي مانند: خستگي مزمن، بيماري لثه، زخم معده، عقيمي، بيماريهاي قلبي، سرطان و سكته همگي ميتوانند ناشي از استرس باشند. بنابراين دوري از فشارهاي عصبي و برخورد درست با اين فشارها نكتهاي بسيار كليدي نه تنها جهت سلامت اعصاب و روان شما، بلكه براي سلامتي فيزيكي شما است. سام ميگويد:«من هيچگاه تسليم افسردگي و ياس نشدم، اما ميتوانم درك كنم كه اين دردها چگونه بسياري از مردم را به سمت خودكشي سوق ميدهند.» در حقيقت، اداره بهداشت و سلامت محيط شغلي استرس را به عنوان يكي از جديترين خطرات در محيط كار اعلام كرده است. زيرا تحقيقات متعدد نشان داده است كه فشارهاي عصبي ناشي از كار، سيستم دفاعي بدن را ضعيف ميكند و در نتيجه بدن انسان آمادگي بيشتري براي ابتلا به آنفلوآنزا و يا سرماخوردگي خواهد داشت. استرس و تنش روي قوه خلاقيت انسان نيز تاؤير منفي ميگذاردأ مرخصيهاي شغلي 1 نفر از هر 4 آمريكايي به دليل فشارهاي عصبي و تنش وارده به آنها در محيط كار است و از هر 10 آمريكايي 1 نفر معتقد است كه اين گونه فشارها روي زندگي حرفهاي آنها اؤري نامطلوب دارند. متخصصان معتقدند كه گرچه هيجانات و فشارهاي عصبي كوتاه مدت( مانند ديدن يك فيلم ترسناك ) چندان ضرري ندارند، اما تنشها و نگرانيهاي سخت و بلند مدت مانند دلشوره بيماري سخت يكي از عزيزان يا استرسهاي پيش از امتحان و يا ترس از دست دادن شغل ميتوانند تاؤيري ناگوار روي سلامتي انسان بگذارند.
|