|
مروري بر كتاب
الیگارشی یا حکومت توسط اقلیت در مقابل دموکراسی یا حکومت توسط اکثریت قرار می‌گیرد. الیگارشی یا اولیگارشی که گزنفون آن را پلوتوکراسی هم نامیده است در افکار افلاطون حکومتی است که در آن زمام قدرت در ید معدودی است که تحصیل مال را غایت نهایی خود میدانند. به عبارت دیگر حکومت سیاسی و اقتصادی گروه‌های معدودی از ثروتمندان، استعمارگران و صاحبان نفوذ را بر جامعه گویند. در این حکومت شرط رسیدن به مقام بالا داشتن ثروت بیشتر است و نه توانمندی. این نوع حکومت در نظر افلاطون پس از حکومت تیموکراسی ایجاد می‌شود. در عصر ما مفهوم اولیگارشی به مناسبت آن که هرگونه حکومتی لزوماً اولیگارشی‌وار است نیز مورد انتقاد واقع شده است. به قول ر. م. مک آیور: «در مفهوم دقیق ما نمی‌توانیم با پرسیدن این که آیا بر دولت‌ها یک تن حکم می‌راند یا چند تن یا عده‌ای بسیار، دولت‌ها را طبقه‌بندی کنیم. عده�" بسیار یا مردم، هرگز حکومت نمی‌کنند ��" کار واقعی حکومت کردن همیشه در دست عده‌ای اندک است. مسأله�" اساسی مربوط می‌شود به رابطه�" یک تن با چند تن، اما مهم تر از همه مربوط می‌شود به رابطه�" چند تنی که حکومت می‌کنند با عده�" بسیاری که بر آنان حکومت می‌شود. بدین لحاظ آیا چند تن مسئول عده�" بسیاری نیستند؟ اولیگارشی هم همین‌طور است
|
