از روز دهم تا دوازدهم مارس در «فرانكفورت» آلمان بيش از دو هزار كارشناس و متخصص آلمانى و بين المللى گرد هم آمدند، تا درباره مبارزه با دردهاى گوناگون، با يكديگر به بحث و مشورت بپردازند. راديو آلمان به اين بهانه گزارشى را منتشر كرده، كه در آن آمده است: درد يك احساس پيچيده است كه اغلب اجزاى روحى را نيز در بردارد. وجود گيرنده هاى احساس درد و انتقال بدون اختلال اين حس به سيستم عصبى مركزى، پيش شرطهاى داشتن درد، مى باشند. در دردهاى مزمن، عوامل بيولوژيكى، فيزيكى و اجتماعى بر روى يكديگر تأثيرات متقابل مى گذارند. به عبارتى، درد، يك «خيابان يك طرفه» نيست كه، در آن تنها علائم و پيامهايى از سوى بدن به مغز ارسال گردندو بر خلاف، سيستم هاى ويژه اى در بدن ما فعاليت مى كنند كه، دائما در تلاشند، تا يك آسيب ديدگى جسمى اجباراً به ايجاد درد منجر نگردد، براى مثال جراحاتى كه در طى يك سانحه رانندگى، مسابقه ورزشى، جنگ يا حتى بصورت پنهان در هنگام مقاربت جنسى بروز مى كنند. علاوه بر اين گاهى دردهايى وجود دارند كه، بر اثر يك آسيب ديدگى جسمى نبوده و علت مشخصى ندارند. طبق تعريف رسمى انجمن بين المللى مطالعات علمى در اين مورد،«درد، يك درك و تجربه ناخوشايند است، كه بر اثر يك صدمه ديدگى بوجود آمده و يا به بروز آسيبى منجر خواهد شد، يا اينكه به اين صورت احساس مى شود.» بنابراين درد، آن چيزيست كه بيماران احساس مى كنند. گيرنده هاى درد، انتهاهاى عريان رشته هاى عصبى مى باشند كه، در برابر تحريكهاى مختلف مثلا در برابر سرما و گرما، قطع شدن يا فشار زياد و مواد شيميايى از خود واكنش نشان مى دهند. در مقايسه با گيرنده هاى ديگر، گيرنده هاى درد، احتياج به تحريك قويترى دارند، تا واكنش نشان دهند و برخلاف ديگر گيرنده ها، به محركها عادت نمى كنند يعنى ميزان تأثير پذيرى آنها كاهش نمى يابد. فعاليت گيرنده هاى درد توسط برخى مواد شيميايى همانند Prostaglandin ها، Bradykininها و Serotonin ها قابل تغيير و اغلب قابل افزايش است. علاوه بر اين، كمبود ميزان اكسيژن در بافتها بر اثر سكته، افزايش محيط اسيدى بدن بخاطر افزايش دى اكسيد كربن يا تغيير ميزان غلظت خون نيز مى توانند حساسيت در برابر محركهاى درد را افزونتر سازند. رشته هاى عصبى كه اطلاعات مربوط به درد را منتقل مى كنند، به دو گونه اند.
|