« گزيده اي از انديشه ها و احساسات با شكوه » ۲۳
گروه: جان كلام

يوستين گوردر:

عجيب است كه ما انسان ها از هر جهت تا به اين حد هوشمند هستيم. فضا و ساختمان اتم را كشف مي كنيم اما از ماهيت خودمان اطلاعي نداريم يا درك درستي نداريم ***

پاسكال :

دو چيز ما را به شگفتي وا مي دارد اول، آسمان بالاي سرمان و دوم درون خودمان ***

اشو:

همه باورها خفه كننده اند و همه سرسپردگي ها به تو كمك مي كنند تا زنده واقعي نباشي. آنها موجوديت تو را مي ميرانند.

دو دستي چسبيدن به هر چيزي، حال هرچه مي خواهد باشد، نشانگر بي اعتمادي است. اگر به زن يا مردي عشق مي ورزي و دو دستي به او چسبيده اي، اين به تمام معنا نشان مي دهد كه اعتماد نمي كني.

واقعي تر زندگي كن. نقاب ها را كنار بگذار، آنها بر قلبت سنگيني مي كنند. همه رياكاري ها را كنار بگذار. عريان باش. البته خالي از دردسر نخواهد بود، اما همين دردسر ارزش آن را دارد، زيرا تنها بعد از دردسر است كه رشد پيدا مي كني و بالغ مي شوي و بعد هيچ چيزي زندگي را باز نمي دارد. زندگي هرلحظه تازگي فرد را آشكار مي سازد. زندگي معجزه اي است هميشگي، كه همه جا در پيرامون تو درحال وقوع است و تو صرفاً در پس عادات مرده درحال پنهان شدني. اگر نمي خواهي ملول باشي، بودا شو. هر لحظه را تا حد امكان با هوشياري كامل زندگي كن، زيرا فقط در هوشياري كامل قادري نقاب را كنار بگذاري. عشق ترس را زايل مي گرداند، درست همانطور كه روشنايي تاريكي را برطرف مي كند.

يك قانون بسيار بنيادي زندگي آن است اگر بترسي، انرژي را به طرف مقابل مي دهي تو تا را بيشتر بترساند. خود ايده ترس در تو، عكس آن ايده را در طرف مقابل ايجاد مي كند. عشق هرگز قادر به تملك نيست. عشق آزادي بخشيدن به ديگري است. هديه اي نامشروط است، عشق معامله نيست.

زندگي يك راز است، هرچه آن را بيشتر بشناسي، زيباتر است. لحظه اي فرا مي رسد كه ناگهان تو زيستن را آغاز مي كني. شروع مي كني به جاري شدن با آن و رابطه انزالي بين تو و زندگي شكل مي گيرد، اما تو سر در نمي آوري كه چيست. اين زيبايي زندگي است، اين ژرفاي لايتناهي است. مرد عامل است، زن معشوق، نه يك عامل. مرد ذهن است، زن قلب. مرد قادر به خلق كردن است، اما زادن زندگي از او ساخته نيست. بدين سبب به قابليتي نياز است، قابليت پذيرش زمين. دانه در دل خاك مي افتد، در زير خاك ناپديد مي شود و روزي حياتي نو سر بر مي آورد.

همه عشق و احترام نثار كسي است كه خود را در بست بپذيرد، همانگونه كه هست. چنين آدمي شهامت دارد. شهامت دارد تا با همه فشار اجتماعي كه مي خواهد او را شقه شقه كند ، بد خوب و بد، به قديس و معصيت كار،به مقابله برخيزد. او موجودي به واقع شجاع و با شهامت است، در برابر همه تاريخ بشر، در برابر تاريخ اخلاق مي ايستد و واقعيت خود را هرچه كه هست، به آسمان ها اعلام مي دارد.

ظاهراً عقيده نادرستي در سراسر دنيا وجود دارد: اينكه فقط به اين خاطر كه به دنيا آمده اي، مي داني چطور زندگي كني. اين درست نيست. به دنيا آمدن يك چيز است، علم به هنر زيستن و زيستن تمام و كمال چيزي كاملاً متفاوت. ***

پائولو كوئيلو -اعترافات يك سالك :

مهم اين است كه بتواني در درون خويش يك خلاء، يك فضاي تهي ايجاد كني. خودت را از قيد هر آنچه كه بيهوده است رها كني. بياموزي كه چگونه با حداقل و با آنچه اساسي است سر كني و همواره در راه باشي. ***

نيچه :

ما در رويدادهاي زندگي خود نقشي نداريم، اما در اينكه چگونه آنها را تعبير كنيم، مؤثر هستيم. ***

امرسون :

وجود شما چنان صداي رسايي دارد كه نمي توانم سخنانتان را بشنوم. ***

جيمز بالدوين :

يك فرد فقط مي تواند آن جنبه هايي را در ديگران بپذيرد كه در خود مي پذيرد. ***

دبي فورد :

بيشتر اوقات براي پيش بيني آينده كسي، كافي است كه به گذشته او نگاه كنيم. گذشته ما را به اين نتيجه مي رساند كه نمي توانيم از آينده انتظار چيزي بيش از گذشته داشته باشيم ***