اشاره كرديم كه قرن هفدهم شايد پيشرفت گستردهاي در علوم بود. تا آن زمان فلاسفه براي يافتن پاسخ پرسشهاي خود به گذشته نگاه ميكردند، يعني به آثار ارسطو و ساير انديشمندان قديمي و به انجيل. جزمانديشي، يا اظهارات كليساي قانوني و مشروع و مراجع، نيروهاي حاكم بر مطالعه و تحقيق بودند.
در قرن هفدهم نيروي جديدي حاكم شد: تجربهگرايي، يعني جست وجوي دانش از راه مشاهده و آزمايش. دانشي كه از گذشتگان به آيندگان رسيده بود ...
|